Categorie: Geen categorie

Uitbundig bloeiende akkerbloemen en de kikkerdril is volwassen geworden. Heerlijke plek om de zintuigen te laten strelen.

Een kruidenvrouwtje van wilgentakken

1 .de basis

Takken buigen en vormen tot een figuur wordt mijn nieuwe uitdaging. Dus vroeg in het voorjaar vlecht ik wilgentakken tot ballen. die krijgen een plaats in een frame. Dit is een stevige basis voor mijn kruidenvrouwtje dat een plaatsje gaat krijgen in de kruidentuin van de heemtuin in Rucphen.

2. de vorm

De borst en het hoofd wordt aangevuld.

Er ontstaat een pofmouw

3. de afwerking

Het kruidenvrouwtje krijgt een rok. Al ben ik uitgegaan van mijn postuur, het vrouwtje wordt door de bolling van de rok meteen wat forser. Ik noem haar ‘Madam’. De borst wordt aangevuld tot de passende verhouding. De kop wordt groter en krijgt een hoed. Er ontstaat een pofmouw.

Maria Dam…. takkenwerk.

Discipline beeldend met natuurlijke materialen

Rucphen 2025

Maria sluit aan bij het kunstproject ‘heerlijke kunst’ in de Heemtuin met 2 verschillende werkstukken: De kruidentuin en de kruidencursus, die ze hier gevolgd heeft, daagden haar uit om een ander soort werkstuk te maken van takken. Het is een nostalgisch kruidenvrouwtje geworden, gemaakt van wilgentenen.

Het natuurlijke, beschermde landschap van de Heemtuin deed denken aan de grotere beschermde natuurgebieden in Nederland, waar de imposante schotse hooglanders grazen. Dat was de 2^e uitdaging: Een wollige, schotse hooglander op een weitje. Deze is gemaakt van het materiaal waar Maria ook graag mee werkt: hooi en wol.

Wil je zelf ook iets met deze materialen creëren?

mariadam2012@gmail.com  / Oud Vossemeer

Een heerlijke dag in de ontluikende tuin vol geuren, kleuren en prachtige geluiden. Wat een oase in deze heftige tijd.

Los van elkaar, op afstand en in contact. 

Zo werken wij aan de happening voor de opening van de Heerlijke Kunst op 23 augustus om 14 uur in de heemtuin van Rucphen.

In Amsterdam dompelt Tinca proeflapjes in hibiscus en zwarte thee. Ingeborg bezoekt de Heemtuin in elk seizoen en schrijft ter plaatse.

Ondertussen face timen we over wat was en wat is en of we de lappen gaan wassen.

En zo groeit de happening voor Heerlijke Kunst stukje bij beetje, uit draad, papier, thee en woorden.

Tinca Veerman-Pekelharing en Ingeborg Westerhof-Veerman nemen deel als makers in beeld, woord en beleving. Hun bijdrage richt zich op de opening van Heerlijke Kunst op zaterdag 23 augustus a.s. waarin ter plekke kunst wordt gemaakt, beleefd en daarna geëxposeerd wordt.  Het wordt een vervolg op de happening over ‘natuurlijke schoonheid’ zoals zij eerder creëerden tijdens Museumnacht in november jl. 

“de puitenkuil”

Impressie van de werksessie. In de lentetuin vol met vroege bloeiers en bij een aangenaam zonnetje hebben 7 kunstenaars zich laten inspireren:
grote hoeveelheden kikkerdril, voorjaarbloeiers

Mariadistel 2024, gouacheverf op aquarelpapier, 32×50 cm.

Installatie van tekeningen voor Heerlijke Kunst 2024
De kruidentuin op Kruytenburg is voor Elsbeth Veerman de nspiratiebron voor haar tekeningen. Het was de Mariadistel die haar meteen de eerste dag van haar verblijf op Kruytenburg opviel. Een stevige, robuuste distel met krullende bladeren en een witte, vlekkerige nervenstructuur. De naamgeving en symboliek van de Mariadistel is bijzonder. Op haar vlucht met Jesus naar Egypte verloor Maria druppels moedermelk die op de distel vielen.
Bij onderzoek naar de naamgeving van kruiden bleken er meerdere kruiden te bestaan die naar Maria verwijzen. Het zijn kruiden met een bijzonder verhaal en een heilzame werking, met name voor vrouwen. Er wordt gesproken van Mariakruiden. Op 15 augustus, als de kruiden in hun volle kracht zijn om te oogsten, is dit voor velen een moment om een eigen Mariaboeket samen te stellen. Het zijn de kruiden die ieder
gevoelsmatig plukt en heilzaam zijn voor die persoon.
Elsbeth is gaan tekenen in deze kruidentuin op zoek naar haar eigen
Mariakruidenboeket

“een familie-sage 7 generaties” nog werk in uitvoering .

Frank heeft in 2015 voor het eerst meegedaan met Heerlijke Kunst. Na de beëindiging van zijn psychotherapiepraktijk is hij nog meer tijd en aandacht gaan besteden aan beeldhouwen  en 16 jaar lid van Arsis.

Frank zocht zijn ontwikkeling bij ervaren beeldhouwers. Naast vorm had de huid van de steen (meestal Belgisch hardsteen) zijn aandacht. Hij houdt van de rust van het handwerk, het handgereedschap. Een pneumatische hamer gaat vaak te snel. Zijn beelden zijn abstract, hierdoor universeel en meerduidig en hebben vaak geen titel, dit is om de toeschouwer uit te dagen actiever te kijken.

Het aantrekkelijke bij de opzet van Heerlijke Kunst zit ‘m voor Frank in de mogelijkheid om met ander materiaal te werken dan steen, of een andere invalshoek te nemen dan gewoonlijk. Bij de locatie van dit jaar, Landschapscamping Kruytenburg,  is het vertrekpunt voor Frank de geschiedenis van de plek, het verhaal van 7 generaties van de familie Van Nieuwenhuijzen die op deze plek woonden, werkten en ook nu nog steeds  leven. Eerst was het een gemengd boerenbedrijf, na 1953 puur akkerbouw en sinds 2000 zijn er van de 40 hectare 10 hectare ingericht als camping en is het terrein ingericht als landschapscamping met een enorme kruidentuin. Momenteel wonen 3 generaties op het terrein bij de camping.

Het vertrekpunt voor het werk van Frank voor deze editie van Heerlijke Kunst is het gegeven van 7 generaties op dit boerenland. Het wordt een werk in Belgisch hardsteen dat uit 7 onderdelen zal gaan bestaan.

Installatie voor Heerlijke Kunst op Kruytenburg.

In 1982 is Mieke afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag in Monumentale Textiel.

Zij doet nu voor de tweede keer mee met Heerlijke Kunst en heeft zich laten inspireren door de kunstmatig opgebouwde “vliedberg” in het natuurgebied bij de camping. Deze vliedberg is hier ontstaan uit de aarde van de uitgegraven vijver. Een vliedberg is van oorsprong een vluchtplaats voor mens en dier/vee, een veilige plek tegen het stijgende water, en bedoeld om er later een houten mottekasteel op te bouwen. Op Tholen is nog een originele vliedberg, bij Westkerke

Op de vliedberg gaat Mieke een “mottekasteel” plaatsen van doek, stokken en hout.

Onlangs, na de vondst van een nest met fazanten-eieren heeft zij besloten om dit mottekasteel te maken tot een “veilige plek voor dieren die beschermd moeten worden tegen mensen”.  Hazen beschermen de vliedberg, een andere bedreigde diersoort in deze agrarische omgeving.

De onzichtbaren zichtbaar maken 

2024 Heerlijke Kunst, natuurcamping  Kruytenburg Poortvliet 

Door mijn werk associeer ik een camping met een verblijf voor mensen zonder adres. Deze mensen zijn onzichtbaar voor de maatschappij. Zonder vaste woon- of verblijfplaats komt je leven tot stilstand, je kunt je paspoort niet verlengen, je kunt je niet verzekeren, je kunt je niet inschrijven voor woonruimte en zo kom je in een cirkel terecht waar je erg lastig uitkomt.   

Ik wil deze onzichtbare mensen zichtbaar maken. Ik heb figuren uit witte lakenstof geknipt, allemaal in dezelfde vorm. De vormen worden  verzacht door een sluier van vitrage. Je  ziet ze wel , maar eigenlijk ook niet. Als de zon door het werk schijnt, zijn ze ook zichtbaar als schaduw. De kleur wit is een bewuste keuze, het is de kleur van de onschuld. Mensen komen vaak ongewild in deze situatie. 
De vorm is allemaal hetzelfde. Ze hebben dezelfde problemen, het maakt niet uit bij welk loket je komt. Altijd is het: inschrijfadres, Digid, enz enz… De maatschappij is heel gecompliceerd.