plaats 12
“achter de horizon” (Belgisch hardsteen) en
“verdronken land” (Belgisch hardsteen).
Een ranke gestalte kijkt uit in de verte, de horizon aftastend.
Achter de horizon liggen herinneringen aan wat geweest is, alsook doemen gedachten op aan wat nog komen kan.
Een plek om stil te staan en te mijmeren, terug naar het verleden, en vooruit naar de toekomst.
Aan de voet van deze gestalte ligt een vorm die verwijst naar het dorp wat hier ooit bestaan heeft en nu verdwenen is in het verdronken land.
plaats 13:
“hier kan het ook flink spoken” (isolatiemateriaal).
Het hier aanwezige schapenhok, gelegen tegen de bosrand, is getransformeerd tot een sprookjeshuisje, met een dak van snoepgoed, als een soort pannekoekenhuisje van Hans en Grietje –of haal ik nu een paar sprookjes door elkaar?
Net zoals in sprookjes, waar het niet altijd en eeuwig lief, aardig, pais en vree is, zo kan het in het leven hier (rond Hildernisse …… en ver daarbuiten) soms honingzoet zijn, maar ook flink tekeer gaan.