Gedicht voor Het Halsters Laag
Turf
uitgestrekte resten verleden
turf bevochten door knoeste handen
zwaar geploeter wroeten in het zompig land.
mannen in getornd vaal blauw grauw
koppen die ruige winden af wilden keren
hun geest waart rond in onveranderlijke rechthoeken.
alles lijkt mij nu om niets gedaan
wanneer ik het onwrikbaar stille veld bezie
maar zij vielen, ploegden zich onbekwaam
versagen was niet hun deel.
wanneer ik mijn hand naar onder reik
en het kille water mij beroert
raak ik ze bijna aan, hun geest
spreekt naar mij wanneer ik stilhoud
en hard zeg in het land dat het waar is.
© Ewoud Willem van Doorn
Halsters Laag als veengebied
Tussen de diverse overstromingen door werd het gebied intensief gebruikt voor turfwinning. De turf werd vervoerd over vaarten als de Ligne, die nog altijd door het gebied stroomt. De topografische atlas van rond 1900 laat zien dat het hele terrein als een gatenkaas vergraven was met veenputjes. In het broekbos zijn de restanten van deze veenputten nog steeds duidelijk te zien. In de loop der jaren zijn deze veenputten veranderd in kleine, vierkante moerassen, dichtgegroeid met riet en gele lis. Na de jaren dertig van de vorige eeuw is het gebied ontgonnen tot grasland. Het waterpeil werd gaandeweg tot zo’n twee meter beneden zeeniveau gebracht. Het gebied verdroogde en zeldzame planten werden verdrongen door riet, grassen en brandnetels. Staatsbosbeheer spant zich samen met andere partijen in het gebied in ere te herstellen.
bron: folder over Het Halsters Laag РStaatsbosbeheer